Deze vraag staat centraal in het gelijknamige essay dat naar aanleiding van communicatie in de verkiezingstijd ingaat op onder andere Plato, trends in de samenleving, inzichten van hedendaagse deskundigen en actuele praktijkvoorbeelden. Het essay is hieronder te downloaden.
Inhoud document
Tegenwoordig volgen technologische ontwikkelingen elkaar versneld op. Alles is met iedereen verbonden en klassieke vraagstukken rondom economie, ethiek en overheidscommunicatie smeken om duurzame, werkbare antwoorden. Dit essay is bedoeld om aanknopingspunten en aanbevelingen te formuleren op vraagstukken waarmee met name overheidscommunicatie te maken heeft.
Dit essay is gemaakt als opdracht voor het vak Overheidscommunicatie van de opleiding Communicatiemanagement van Hogeschool Utrecht. Feedback: mooi verhaal, wel had rol van media sterker uitgelicht kunnen worden. Cijfer: 9
Allereerst vind ik het verfrissend dat de 'schuld' nu maar eens gelegd wordt waar 'ie hoort:
"Maar om meteen de media als schuldigen aan te wijzen vind ik te gemakkelijk, want ‘de kijker c.q. kiezer bepaalt’ immers"
Bij emancipatie v/d burger horen niet alleen rechten, maar ook plichten, en aan dat laatste schort het nog wel behoorlijk. Het achterliggende probleem is m.i. het vervluchtigen van het maatschappelijk middenveld, waardoor de politiek taken toegeschoven krijgt die haar gewoon niet toebehoren en die ze onmogelijk langdurig kan vervullen. Het hele woord 'overheid' zegt al voldoende; dat wat overschiet, wat de samenleving zelf niet kan oplossen. Dit is ook niet iets wat men alleen maar de socialisten en hun 'offspring' kan verwijten. Dit geldt evenzogoed voor de liberalen en de gevolgen van hun naar dominantie strevende 'civic religion'. Een goed voorbeeld is daarbij de veiligheidsagenda, veel etatistischer dan nodig en dús ondermijnend voor datzelfde maatschappelijk middenveld.
Kortom, het is ook een wisselwerking; liberalen en socialisten zijn genoodzaakt vanuit hun ideologie om onrealistische zaken voor te spiegelen, voor de burger klinkt dit prettig in de oren en dus zal deze die partijen er aan proberen te houden.
Natuurlijk, idealiter zou een verstandige burger ook verstandige keuzes kunnen maken. Maar juist de opvoedende taak tot verantwoord burgerschap vind plaats in de levensbeschouwelijke kernen van de maatschappij zélf, die op hun beurt weer óf afwezig zijn, of gemarginaliseerd werden.
Ik zie het dus vrij somber in. 🙂
Dank voor je reactie Anthony! Je zegt dat goed burgerschap afhangt van de opvoedende taak van de levensbeschouwelijke kernen in de maatschappij. Daar heb je een punt. Toch vind ik het voor de discussie interessant om te kijken welke aanknopingspunten we op basis van onze menselijke natuur kunnen vaststellen om te komen tot 'objectieve' kaders voor goed burgerschap (een beetje a la Rom. 1, 20). Hoewel natuurwetten en openbaringsbeginselen in mijn overtuiging complementair zijn verwacht ik van mijn medemens in eerste instantie meer begrip voor een filosofische dan voor een theologische benadering. Of een objectief kader voor menselijke waardigheid nou links- of rechtsom wordt gevonden, maakt mij eigenlijk niet uit, ook politiek gezien niet. Maar dát we absolute, cultuuroverstijgende waarden formuleren is hard nodig, niet in de laatste plaats om onze multiculturele samenleving te kunnen besturen. Het huidige systeem van opinieleiders c.q. democratie faalt, maar ik ben nog altijd optimistisch over onze individuele vrije keuze om alvast te werken aan de veranderingen die we graag zouden zien. (“bé the change…”)