Het moest toch maar eens gezegd zijn. Wikileaks is de hedendaagse Robin Hood. Het rebelse clubje ‘lekkers’ dat voor rechtvaardigheid gaat, maar daarvoor steelt en eigen rechtertje speelt, lijkt precies op de ‘goede boef’ uit de bossen van Sherwood. Zoals de legende nog altijd op veel sympathie kan rekenen en zelfs op een knipoog van linkse politiek, is ook Wikileaks momenteel erg populair.
En eerlijk is eerlijk. Er valt wat te zeggen voor transparantie. Meer transparantie betekent minder kans op bedrog, dus meer kans op objectievere waarheid. Methode Robin Hood zal beslist een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid opleveren. Zoals de kleine David met zijn ‘kennis’ reus Goliath verslaat, zo werpt Wikileaks grote bedrijven en overheden omver. Zo eind 2010 kan men het ook omschrijven als de genadeklap van het postmodernisme. Een nieuwe strijd is aangebroken. Nu niet om olie, maar om informatie.
Maar het blijft de eeuwige strijd om macht die voortdurend in de geschiedenis opduikt. “You can’t trust freedom when it’s not in your hands” zong Axl Rose ooit in het Guns n’ Roses-nummer ‘Civil war’ begin jaren negentig. Dat principe geldt ook nu. Vrijheid is ieders ‘beloofde land’ en als iedereen daar hetzelfde over zou denken, zouden er geen oorlogen zijn.
Nu is dit geen doofpotpleidooi, maar niet alles kan publiek bezit zijn. De samenleving wordt weliswaar steeds meer ‘open source’, het individu blijft in de kern ‘closed’. En dat willen we ook. Maakbaarheid rondom ons is leuk, maar niet als we daarmee door onze omgeving worden geleefd en onze persoonlijke identiteit verliezen. Als we nu pas aan het begin staan van het ‘informatietijdperk’, dan kunnen we van de nieuwe Robin Hoods steeds meer acties verwachten die transparantie heiligen, maar de privacy schenden.
Volgens de legende zijn we dus eigenlijk maar ‘arme mensen’ wanneer we ons gretig laven aan de ene na de andere onthulling. Niet zozeer de waarheid staat centraal, maar veeleer de sensatie om iets groots, rijks of heiligs omver te werpen. Hier houdt de vergelijking met Robin Hood op. Het is niet meer de hongerige die een brood steelt, maar afgunst ten opzichte van gezag.