Wanneer complexe technologieën voor het grote publiek toegankelijk worden, kan dat aardige toepassingen opleveren. Helemaal wanneer je er een speeltje van maakt in de vorm van een app. Onlangs ontdekte ik via Twitter de app ‘Wombo AI Dream’. Met hulp van kunstmatige intelligentie als onderliggende techniek en trefwoorden die de gebruiker zelf ingeeft, worden in enkele seconden fraaie kunstwerken gecreëerd en tevoorschijn getoverd.
Een combinatie van de woorden ‘unity’, ‘hope’ en ‘pentecost’ met ‘vibrant’ als stijl.
Niet altijd vallen dit soort nieuwe toepassingen mij op. Aan de lopende band worden apps ontwikkeld. Niet omdat ontwikkelaars zo nodig in een functionaliteit willen voorzien, maar vooral omdat er geld te verdienen valt. Op zich prima natuurlijk, maar dat maakt mij altijd wat argwanend. Eigenlijk moet ik dat ook zijn bij het stukje techniek dat Wombo levert. Bij deze app liep dat echter iets anders. Ik werd er naartoe getrokken door een twitteraar die een indrukwekkende impressie had gemaakt door enkel het woord ‘Pentecost’ in te voeren. Mijn interesse was gewekt. En enkele tientallen eigen ‘kunstwerken’ verder ben ik nog steeds onder de indruk. Wat de software betreft lijkt er vooralsnog geen limiet te zitten aan de kunstmatige kunstzinnigheid. Maar kunstmatigheid roept ook vragen op.
Elk werk is een unieke productie. Je kunt niet twee keer hetzelfde kunstwerk aanmaken. Dat alleen al fascineert mij. Je weet echter niet waar je naar kijkt wanneer jouw eigen werk uit het magische algoritme rolt. De software lijkt geprogrammeerd om op basis van referentiedata enige vorm en structuur op te bouwen, maar de veelal vormeloze impressies brengen vooral een raadselachtige sfeer over. Reuze handig als je vormgever bent en inspiratie zoekt voor grafische elementen. Of snel een weinigzeggend, maar sfeervolle illustratie nodig hebt bij je nieuwsartikel.
De vraag waar je eigenlijk naar kijkt voert je vanzelf naar diepere, soms filosofische vragen. Wat is kunst precies? Ook vraag ik mij af op basis van welke bronnen de software is getraind. Vul woorden als ‘landscape’, ‘farm’ of ‘spring’ in, en je treft voornamelijk elementen die Aziatisch aandoen. Daarbij is het intellectuele eigendom ook een interessant vraagstuk. De gebruikersvoorwaarden vermelden dat geproduceerd materiaal niet opnieuw gebruikt wordt door het ‘machine learning model’. Dit betekent in elk geval dat de maker een veilige methode en dataset gebruikt. De voorwaarden in deze vorm bestaan op het moment dat ik dit schrijf bovendien al bijna een jaar. De service lijkt dus veilig in gebruik. Toch is het hele terrein van intellectuele eigendom bij kunstmatige intelligentie nog lang niet uitgewerkt. Wat dat betreft is het dus altijd even oppassen als je je kunstwerken wilt verkopen. Voorlopig heb ik zelf die doelstelling niet en vind ik het met name interessant om texturen en beelden te ontdekken die verder bewerkt kunnen worden.
Uit de kunst: van een mysterieuze ‘Storm op het meer’ naar een mierzoet bloemenveldje naar een surrealistisch zenuwstelsel.
Geef een antwoord